Affet Allah’ım
Affet Allah’ım
Zekeriya Başgün
-
Ben faniyim yoktum var ettin beni yarattın,
Bense dünya da kendimi bir şey sandım,
Şeytanının ve nefsimin uhdelerine kandım,
Affet Allah’ım sana el açtım tövbemi yaptım.
Bunca zaman yaşadım çok hatalar yaptım,
Çizdiğin mukaddes yoldan bilmeden çıktım,
Her günümde seni unutup kendimi ateşe attım,
Affet Allah’ ım bunca yaşamında hatalar yaptım.
Yaşam hanesinde iyilikler kötülükler yan yana,
Bense düşünmeden nefsimi öne attım ilk plana,
Hiç düşünmedim, dışa attım el âmânla üryana,
Affet Allah’ım düşünemedim kapıldım dünyana,
Vicdanımda rahatım yok, pişmanlık desen çok,
Senin yolundan başka gidilecek başka yol yok,
Günah yükünü yüklemişim taşıyan hamal yok,
Affet Allah’ım bunca yaptıklarımdan pişmanım çok.
Allah’ım sen affetmezsen gidecek yerim mi var.
Fani olan yalan dünya mümin olanlara oluyor dar,
İlahi şefkatinle günahkâr ruhumu merhametinle sar,
Affet Allah’ım müşkül olan bu halimden beni kurtar.
Sen yarattım âlemi, kimsesizlerin bilen kimisin,
Bütün âlemi iyi bilir hepsine yaratır hükmedersin,
Bütün yaratılanlar hata eder sen bunu iyi bilirsin,
Affet Allah’ım mağfiret sende Hâkim-i Mutlak sensin.
Yaratan âlemi yön verensin, kaderi yazan sensin,
Volkanlarla kükreyen, fırtınalarla esen sonsuz yelsin,
Âlem-i Kâinatı hükmedensin, her daim ümit verensin,
Affet Allah’ım mağfiretinle, söyle bu garip ne etsin.
Bunca zaman yaşadım, artık yaklaştı âlemden göçüm,
Şeytan ve nefsimle ruhuma verdim, çekilmez zulüm
Her şeyi yaşadım ben, çok günahlara batan bir kulum,
Affet Allah’ım yolculuğa başlamadan gelmeden ölüm.
