Asil Olan Yol
Asil Olan Yol
Zekeriya Başgün
-
Nereye gittiğimi bilmeden koşuyorum,
Yol tarifi yol öylece bilmeden gidiyorum,
Kim nerede nasıl bulurum bilmiyorum,
Kısacık ömrümde kaybolan yolumu arıyorum.
Sevgi diye düştüm yollara dere, tepe demeden,
Sorup duruyorum yok ki bir tarif eden,
İçim kan ağlıyor, kesildim yiyip içmeden,
Sonsuza doğru koşuyorum yolu bilmeden.
Ovaya dolaşıp sordum, dağı işaret etti,
Dağa çıktım sorunca dediler çoktan gitti,
Hiç düşünmedim bulurum umdu bana yetti
Yollar uzadıkça dizlerde derman bitti.
Gelip geçene sordum, gittiğim yol nereye,
Dediler çok yol uzun dön artık geriye,
Vazgeçmeden yürüdüm hedef dedim ileriye,
Ömrün yollarda geçti, gidişim bilmem nereye.
Geceler geçti gündüzler aydın olur dedim,
Düşününce her şey kendimde onu anladım,
Yollar uzadıkça ömrümü tüketim bitirdim.
Ömrüm yollarda kaldı, ben kendimleydim.
Kime neyi sorduysam cevap alamadım,
Yaşam acı çektirdi zevkine varamadım,
Burası, orası, şurası derke ömür harcadım,
Ayaklarım yorumdu, aradığımı bulamadım.
Düşüncelerim yalnız kaldı, aslını özledi,
Yaratanım merhametiyle irademi izledi,
Kendine çıkan yolu tefekkürde gizledi,
Asıl yol onaymış, kendisine gelmemi bekledi.
Oysa sevgi çok yakınmış, kalp haklı imiş,
Gerçeği görmeyen gözlere hepsi gizlenmiş,
Asıl aradığım yaratılan hakikatte imiş,
İnsan Hayalleri bırakıp bulabilecekmiş...
